Penempatan British pertama yang berjaya di Victoria adalah di Portland, di pantai barat yang kini Victoria. Portland telah diduduki pada 19 November 1834[18] oleh keluarga Henty, yang pada asalnya petani dari Van Diemen's Land (Tasmania). Apabila Major Thomas Mitchell mengetuai ekspedisi ke rantau ini dari Sydney pada tahun 1835, tiba di Portland pada Ogos 1836, beliau terkejut mendapati komuniti kecil tetapi hidup makmur dengan tanah ladang yang subur.

Dengan perampasan suku kaum Orang Asli dari tanah mereka dengan penternakan biri-biri lepas oleh penduduk baru, konflik ke atas sumber dan penggunaan tanah berlaku. Satu kejadian yang sangat terkenal dipanggil Convincing Ground massacre berlaku di Portland Bay pada tahun 1833 atau 1834 dalam pertikaian mungkin tentang ikan paus terdampar antara penangkap ikan paus dan puak Kilcarer gundidj people Gunditjmara.[19]

Melbourne telah ditubuhkan pada tahun 1835 oleh John Batman, juga dari Van Diemen's Land dan dengan cepat berkembang menjadi masyarakat yang maju, walaupun dengan kos kemanusiaan yang sungguh mengerikan kepada penduduk asal. Penubuhannya adalah hasil daripada pencerobohan masyarakat setinggan kaya, spekulator tanah dan hamba berkontrak mereka (termasuk bekas banduan) yang tiba dari tahun 1835, dalam perlumbaan dengan satu sama lain untuk merebut sebuah daerah yang 'kosong'. Mahkota dan penjajah kerajaan British tidak mengiktiraf pemilikan asal tanah Orang Asli, perairan dan harta mereka, walaupun mendakwa bahawa Orang Asli jatuh dalam perlindungan undang-undang sebagai rakyat British.

Pada awal tahun 1835, Mr Franks, salah satu daripada pendatang pertama, dan gembalanya telah dibunuh oleh beberapa orang asli suku Goulburn. Stesen beliau adalah berhampiran Gunung Cotterill, dipanggil Sugarloaf, berhampiran sungai Exe, sekarang Werribee. Kedua-dua mereka dibunuh pada satu masa oleh orang asli, yang sambil berpura-pura bersahabat, membunuh mereka dengan memacu tomahawk ke belakang kepala mereka. Sebuah rombongan yang tidak lama kemudian dihantar mengejar mereka, yang diketuai oleh suku Melbourne, yang mendapati sebahagian daripada harta yang dicuri, dan membalas dendam kepada pembunuh.[20]

Antara 1836 dan 1842, kumpulan Orang Asli Victoria sebahagian besarnya hilang milikan wilayah lebih besar daripada England.[21] Walaupun Pejabat Tanah Jajahan British melantik 5 orang "Pelindung Orang Asli" bagi penduduk Orang Asli keseluruhan Victoria, tiba di Melbourne pada tahun 1839, mereka bekerja "...dengan dasar tanah yang memansuhkan kerja mereka, dan tiada sebarang kehendak politik untuk mengubah ini."[22] "Adalah menjadi dasar kerajaan untuk menggalakkan penduduk setinggan untuk mengambil apa sahaja tanah milik [Orang Asli] yang mereka pilih,....yang sebahagian besarnya menjelaskan mengapa hampir semua penduduk asal di padang rumput luas Port Phillip telah mati tidak berapa lama selepas 1835".[23] Menjelang 1845, kurang daripada 240 orang Eropah kaya memegang semua lesen gembala kemudian dikeluarkan di Victoria dan menjadi bapa bangsa"...yang bersama-sama menggunakan kuasa politik dan ekonomi yang banyak di Victoria bergenerasi akan datang."[24]

Satu krisis kewangan yang teruk berlaku pada 1842-3, terutamanya disebabkan oleh Kerajaan menuntut dari bank-bank kadar besar 7% untuk semua wang yang didepositkan dengan mereka, hasil daripada jualan tanah. Bank-bank terpaksa mengenakan pelanggan mereka dari 10 hingga 12% untuk pinjaman, seringkali atas sekuriti yang boleh dipersoalkan. Ia kemudiannya dipercepatkan dengan arahan Lord John Russell bahawa semua tanah-tanah di sempadan bandar dijual pada hanya £ 1 per ekar. Kambing biri-biri yang telah dibeli dari 30s ke 40s seekor kini dijual pada harga kurang daripada 2s. Mahkamah Insolvensi telah dikejar oleh semua kelas masyarakat.